Rozdział 2 - dowiaduję się wielu rzeczy...

Obudził mnie Seba. Zaspana, uniosłam się na łokciu, próbując wyjrzeć przez okno. Był blady świt.
-O co chodzi? - mruknęłam, gotowa znowu się zdrzemnąć.
-Chejron chce ci wszystko opowiedzieć. - zakomunikował mój brat. Przeciągnęłam się.
-Za pięć minut będę gotowa. - oznajmiłam. Szybko się ubrałam i, starając się nie obudzić pozostałych, wyszłam przed domek. Słońce prześwitywało między drzewami. Był rześki, chłodny poranek. Odetchnęłam głęboko i pobiegłam w stronę Wielkiego Domu. Przed budynkiem stał jakiś mężczyzna przebrany za... centaura? Podeszłam bliżej. Nie, on był centaurem!
-Dzień dobry, Asiu. - odezwał się centaur.
-Eee... - wydukałam.
-Jestem Chejron. Koordynator zajęć na obozie. Przejdźmy się, dobrze? - zapytał. Kiwnęłam głową.
-Jaki jest twój ulubiony przedmiot w szkole? - zagadnął Chejron.
-Historia. - odpowiedziałam natychmiast. - A raczej ta jej część, w której uczymy się o starożytnych grekach. Uwielbiam mity.
-Naprawdę? A co byś powiedziała na to, że bogowie greccy nadal istnieją?
-To niemożliwe. Musieli zniknąć już dawno temu... - ton Chejrona trochę mnie zaniepokoił.
-Wyobraź sobie - zaczął - że jednak istnieją. Wyobraź sobie, że, tak jak bywało to już wcześniej, bogowie schodzą na ziemię, zakochują się w śmiertelnikach i mają z nimi dzieci. Możesz to sobie wyobrazić? - po dłuższej chwili pokręciłam głową.
-Raczej nie. - mruknęłam. Centaur westchnął. Doszliśmy właśnie nad staw.
-Rozumiem cię. Jednak to co powiedziałem, jest prawdą. Na świecie jest dużo półbogów. Są ścigani przez potwory z głębi Tartaru, walczą z nimi. Bezpieczni są tylko tutaj. - Chejron zatoczył ręką szeroki krąg i dodał uroczystym głosem - W OBOZIE HEROSÓW!
Gapiłam się na niego bez słowa. Nadal nie mogłam w to uwierzyć, choć w głębi duszy czułam, że to może być prawdą. Chejron coś jeszcze mówił o szkole, bogach i o czymś takim, ale jego słowa docierały do mnie, jakbym była pod wodą. Przed oczami stanęły mi różne dziwne sceny z mojego dzieciństwa. A mówiłam mamie, że ta pani na targu nie miała oczu! Ale mi nikt nie uwierzył.
-Ile masz lat? - zdałam sobie sprawę, że Chejron zadał to pytanie po raz trzeci.
-14 - otrząsnęłam się. Centaur przez chwilę wyglądał, jakby chciał coś powiedzieć, ale zmienił zdanie i szybko zapytał:
-Wiesz już, który bóg jest twoim ojcem, prawda?
-Apollin. - odpowiedziałam po chwili.
-Zgadza się. - Chejron uśmiechnął się do mnie. Wtedy rozległ się głos konchy.
-Co to? - spytałam
-Śniadanie. Lepiej się pośpiesz! - Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jaka jestem głodna. Pobiegłam za oddalającym się Chejronem. Podczas śniadania zostałam zapoznana z planem zajęć. Całe przedpołudnie mieliśmy wolne. Seba wykorzystał to i zabrał mnie na przechadzkę po lesie. Opowiadał o obozie, o naszym ojcu, o innych bogach (serio Dionizos jest tu dyrektorem?). W końcu zatrzymał się przy stercie głazów, nazywającej się (jak się dowiedziałam trochę później) Pięścią Zeusa.
-Za dwa dni odbędzie się bitwa o sztandar. Będzie super! Ostatnio Chejron z Panem D. organizują zdobywanie flagi co dwa tygodnie. Jest na co czekać. - uśmiechnął się i streścił mi zasady.
-Zawarliśmy na razie sojusz z Ateną i Hadesem, ale do piątku wszystko może się wydarzyć. - dodał.
Nagle poczułam się tak, jakbym była na obozie już od dawna. Przed chwilą jeszcze czułam się niepewnie, ale teraz miałam wrażenie, że nic mnie już tu nie zaskoczy. Że może i dowiem się więcej na swój własny (chociażby) temat, ale wszystko będzie takie zwyczajne, codzienne. Uśmiechnęłam się do siebie. Razem z bratem poszliśmy na zajęcia.

Na razie koniec :) Następny rozdział postaram się dodać jeszcze w tym tygodniu :))